Akşam iş çıkışı eve döndüğümde önce Arda'nın ağlama sesini duydum. Babasıyla birlikte balkonda rüzgargüllerine bakmak ve onları çevirmek için uğraşıp duruyorlardı. Ardam bütün gün dışarı çıkamamış. Sonra kendini birden bire dışarda bulunca içeri girmek istemedi haliyle. Havalar biraz daha ısınınca çiçekler ve böcekler içinde yuvarlanıp duracak sanırım. Hastalığı da tamamen geçti gibi.

Yeşilliksiz ve beton binalar arasında çocuk büyütenlerin işi zor. Nerede oyun oynarlar, nedere temiz hava alır o zavallıcıklar ...

Hastalık

Ardam hasta oldu. O ateşlendi, biz telaşlandık.

Yine de neşesinden birşey kaybetmedi tatlım. O hasta olunca ne yapacağımızı şaşırıyoruz. Keşke yerine biz hasta olsak. Canım benim, derdini anlatamadığı için öyle zor oluyor ki...

Dişler çıkmaya devam ediyor, kulak kaşınıyor, diş etleri acıyor... Arda ise oyun derdinde. O bizim göz bebeğimiz.

Herşeyin küçüğü güzeldir diyorlar ya kesinlike doğru. Arda büyüdükçe ona karşı ne hissedeceğimizi elbette şu an bilemiyor insan. Ama bir gerçek var ki söylediklerimize ve yaptıklarımıza tepkisi arttıkça bizim de ona olan bağlılığımız artıyor.

Haftasonu inşallah bol bol fotoğraf çekip buraya ekleyeceğim. Tüm bebekli ve çocuklu arkadaşlarımızı bekliyoruz :)